چنان که گفتیم ،قانون مدنی محجورین را به سه دسته تقسیم نموده است: صغار،افراد غیر رشید و مجانین (ماده 1207) .همان طور که در اسباب حجر گفته شد،(ر.ک : ش199) درفقه اقسام دیگری برای حجر و در نتیجه محجورین ذکر کرده اند؛ اما قانون مدنی ایران غیر از سه نوع شده اشخاص دیگری را محجور نشناخته است، زیرا این قانون مدنی ایران غیر از سه نوع یاد شده اشخاص دیگری را محجور نشناخته است،زیرا این قانون، در ماده مذکور، در مقام بیان انواع محجورینی است که حجر آنها حمایتی است و این اشخاص از سه دسته مذکور بیرون نیستند.از طرف دیگر ممنوع کردن و محجور شناختن افراد دلیل می خواهد؛بنابراین نمی توان غیر از گروههای مذکور در قانون کسان دیگری را محجور دانست . نکته قابل توجه در شناسایی انواع محجورین این است که از دیدگاه قانون مدنی حجر و منع مورد نظر به علت نقض یا فقد اراده و تمیز شخص محجور ایجاد می شود و قانوون گذار افرادی را که به علت صغر سن یا نرسیدن به مرحله رشد یا اختلال قوای عقلی نقصی در اراده دارند یا فاقد اراده اند حمایت، و ممنوع از تصرف و محجور کرده است؛ بنابریان، قواعد پراکنده ای که در قانون مدنی یا قانون تجارت وجود دارد که به عللی به جز فقدان یا نقص اراده، شخص را از تصرف د راموال و حقوق مالی خود منع می کند، اگرچه نوعی ممنوعیت در تمامی آن موارد دیده می شود، نباید حجر به معنی مصطلح تلقی شود؛ برای مثال منع راهن از تصرفات مضر به حال مرتهن (ماده 793 ق.م) یا منع وصیت به زیاده بر ثلث (ماده 843 ق.م)
خرید و دانلود محصول1394/06/12